Warm Wichelen laat eigen kunstenaars weer eens in de kou…

Op de jongste gemeenteraad bracht N-VA raadslid Karel De Jaeger de aankoop ter sprake van het beeld dat de gemeente aankocht om aan het Zorgcentrum Molenkouter te plaatsen.  

Natuurlijk ging iedereen akkoord met de aankoop van een beeld dat tegelijk een eerbetoon is aan alle personeelsleden van het Zorgcentrum die in moeilijke omstandigheden schitterend werk hebben verricht tijdens de pandemie, en tevens een aandenken is aan de bewoners die de pandemie niet overleefden.

Alleen is het eens te meer onbegrijpelijk, stelde De Jaeger, dat ons schepencollege voor de aanbesteding van dit beeld zich alweer niet richtte tot de vele kunstenaars van eigen bodem en alweer ging voor een dure en prestigieuze aankoop.  Hoeveel groter had de symboliek van verbondenheid en dankbaarheid niet kunnen zijn met een beeld van onze eigen inwoners voor onze eigen zorgkundigen ? Het had tevens ook een kleine erkenning en een steuntje geweest aan de lokale kunstenaars, want ook die hebben ongetwijfeld te lijden gehad onder het Covid-gebeuren (geen tentoonstellingen bij voorbeeld).

De communicatie die de meerderheid hieromtrent deed is blijkbaar alweer onze eigen bevolking volledig ontsnapt, want amper 1 van onze talrijke kunstenaars zou een voorstel hebben ingediend. En dat voor zo’n mooi positief project ?  Ronduit onbegrijpelijk !   De wakkere burger ziet onmiddellijk de parallel met de aankoop van het peperdure kunstwerk op de troostplek in Serskamp (natuurproject toegewezen aan een Nederlander uit Lommel, terwijl we hier zelf in het hart van de Rozenstreek zitten). Ook toen was geen enkele lokale kunstenaar er van op de hoogte dat het gemeentebestuur een héél hoog budget wou spenderen aan dat kunstwerk.

En natuurlijk herinneren velen onder ons zich dat ons nieuwe sportpark de hele zomer lang werd overspoeld met stadsjongeren uit Aalst, Ninove en Molenbeek. Die waren blijkbaar wel al op de hoogte van de mogelijkheid om de nieuwe terreinen te huren terwijl onze eigen kinderen of ‘onwetende’ sporters dat helemaal niet wisten en prompt werden weggejaagd.

De scherpe sneer van De Jaeger over de ‘prestigieuze’ en ‘niet-lokale’ keuze en het schrijnende gebrek aan communicatie naar de eigen bevolking toe werd door de burgemeester gecatalogeerd als ‘populistische praat’. Iemand populist noemen is het bijzonder zwakke argument dat alleen diegenen gebruiken die in het inhoudelijke debat geen poot hebben om op te staan.  De Jaeger, die steeds krachtdadig opkomt voor de mensen van zijn eigen gemeente, lachtte de opmerking weg en herhaalde nogmaals dat de huidige meerderheid meer bezig is met prestige naar buitenuit dan met initiatieven naar de eigen mensen toe.